‘Iedereen zei dat het niet kon, tot er iemand kwam die dat niet wist.’  

Werkt hè? Deze quote. Zodra je ‘m hoort of leest, de simpele impact raakt meteen. Nog steeds. Ze komt vrijwel onmiddellijk binnen en gaat daar een eigen leven leiden. Bij nagenoeg ieder mens. Je zegt er al bijna ‘ja’ op voor je ’t weet.
Zelfs als het zinnetje helemaal nieuw voor je is. Die herkenning maakt vrolijk.

Het is of je allang doorhebt, dat ’t zo werkt. Alsof je dat diep van binnen al weet. Veel genieën gingen ons voor in dat besef of kwamen er al experimenterend achter. Zo heeft het ‘niet weten’ voor heel wat doorbraken en ontdekkingen gezorgd. Vondsten waar niemand aanvankelijk om vroeg, of op uit was. Verrassing! Wonder!
Voorbeelden te over, die achteraf tot dat ‘niet weten’ te herleiden zijn.
Krek als ’t niet waar is.

Maar om er bijvoorbaat vanuit te gaan, zonder te weten wat er straks op volgt, blindelings benaderen zeg maar .. dat is andere koek. Het lijkt zo simpel, een houding van gekke Henkie aannemen: ‘wees onwetend’, ‘snap niet hoe het zit’, ‘kijk als voor ’t eerst’, ‘vertrouw het proces’. Makkelijker gezegd dan gedaan en net zo paradoxaal als ‘denk na voor je iets doet’.

En dit gaat nog verder: Hoe doe je dat: iemand zijn die ‘niet weet dat het niet kan’?
Bij voorbaat al? Daar zakt je toch de broek vanaf …?